Odszkodowanie jednorazowe
Odszkodowanie jednorazowe, o którym mowa w art. 444 § 1 k.c., niewątpliwie uregulowane zostało z korzyścią dla osób poszkodowanych, bowiem w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a także na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
Oczywiście, wysokość odszkodowania, nie może przekraczać wysokości rzeczywiście poniesionych kosztów. Odszkodowanie bowiem w żadnym przypadku nie może zmierzać do wzbogacenia, lecz służyć winno wyłącznie kompensacji poniesionej szkody.
Ważne: Rozstrój zdrowia w przeciwieństwie do uszkodzenia ciała nie polega na fizycznym uszkodzeniu, ale przejawiać może się bądź w nieprawidłowym działaniu organów wewnętrznych, bądź przybierać wyłącznie postać stanów chorobowych np. przy rozstroju zdrowia psychicznego.
Ważne: Żądanie wyłożenia z góry sumy potrzebnej na pokrycie kosztów leczenia, nie jest uzależnione od stanu majątkowego poszkodowanego, który nie musi wykazywać, iż nie jest w stanie ich ponieść samodzielnie.
Treść art. 444 § 1 k.c. pozwala zatem uwzględnić niemal wszystkie negatywne konsekwencje zdrowotne pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę.
Do najbardziej typowych, acz nie wyłącznych należy zaliczyć:
-wydatki i koszty opieki leczniczej, pielęgniarskiej i rehabilitacyjnej;
- koszty pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej;
- wydatki związane z zakupieniem niezbędnych lekarstw i innych środków leczniczych;
- koszty nabycia różnego rodzaju przyrządów i urządzeń niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym (np. protez, wózka inwalidzkiego, laski, okularów lub aparatu słuchowego),
- koszty związane z transportem chorego do placówki służby zdrowia lub do domu;
- wydatki związane z koniecznością lepszego odżywiania się;
- wydatki ponoszone w związku z odwiedzaniem pacjenta w placówce leczniczej;
- straty w zarobkach za okres leczenia oraz koszty przyuczenia do zawodu.
Ważne: poszkodowany, który uprawniony jest do korzystania z darmowych świadczeń leczniczych, wyjątkowo, może domagać się zwrotu wydatków za usługi lecznicze udzielane w ramach prywatnej praktyki lekarskiej lub świadczone przez zakład opieki zdrowotnej działający na zasadach komercyjnych, jeżeli stosowane tam metody leczenia oraz rokowania, co do poprawy stanu zdrowia stwarzają większą szansę na uzyskanie korzystnego efektu leczniczego!
Odszkodowanie jednorazowe
Odszkodowanie jednorazowe, o którym mowa w art. 444 § 1 k.c., niewątpliwie uregulowane zostało z korzyścią dla osób poszkodowanych, bowiem w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a także na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
Oczywiście, wysokość odszkodowania, nie może przekraczać wysokości rzeczywiście poniesionych kosztów. Odszkodowanie bowiem w żadnym przypadku nie może zmierzać do wzbogacenia, lecz służyć winno wyłącznie kompensacji poniesionej szkody.
Ważne: Rozstrój zdrowia w przeciwieństwie do uszkodzenia ciała nie polega na fizycznym uszkodzeniu, ale przejawiać może się bądź w nieprawidłowym działaniu organów wewnętrznych, bądź przybierać wyłącznie postać stanów chorobowych np. przy rozstroju zdrowia psychicznego.
Ważne: Żądanie wyłożenia z góry sumy potrzebnej na pokrycie kosztów leczenia, nie jest uzależnione od stanu majątkowego poszkodowanego, który nie musi wykazywać, iż nie jest w stanie ich ponieść samodzielnie.
Treść art. 444 § 1 k.c. pozwala zatem uwzględnić niemal wszystkie negatywne konsekwencje zdrowotne pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę.
Do najbardziej typowych, acz nie wyłącznych należy zaliczyć:
-wydatki i koszty opieki leczniczej, pielęgniarskiej i rehabilitacyjnej;
- koszty pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej;
- wydatki związane z zakupieniem niezbędnych lekarstw i innych środków leczniczych;
- koszty nabycia różnego rodzaju przyrządów i urządzeń niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym (np. protez, wózka inwalidzkiego, laski, okularów lub aparatu słuchowego),
- koszty związane z transportem chorego do placówki służby zdrowia lub do domu;
- wydatki związane z koniecznością lepszego odżywiania się;
- wydatki ponoszone w związku z odwiedzaniem pacjenta w placówce leczniczej;
- straty w zarobkach za okres leczenia oraz koszty przyuczenia do zawodu.
Ważne: poszkodowany, który uprawniony jest do korzystania z darmowych świadczeń leczniczych, wyjątkowo, może domagać się zwrotu wydatków za usługi lecznicze udzielane w ramach prywatnej praktyki lekarskiej lub świadczone przez zakład opieki zdrowotnej działający na zasadach komercyjnych, jeżeli stosowane tam metody leczenia oraz rokowania, co do poprawy stanu zdrowia stwarzają większą szansę na uzyskanie korzystnego efektu leczniczego!
